Mazi..! (Yıkık Zamanların Acımasız Halleri..!)

Artık seni düşünmek bile gelmiyor içimden,
Donuk bir hatıra oldun, buz kesildi mazi'm derinden...
Haa, aklıma gelir yine hayallerin,
Fakat film kopmuştur, makinist ne yapsın...

Hayat ne garip; düşüncelerde uzatır maziyi...
Mazi dediğin silinmez ki, yırtıp atamazsın, olmuşsun bir kere Gazi...
"Söndü" dediğin ateş, küllenir bir an'da,
Yıkılırsın biter herşey, o yıkık zaman'da...

Gecmişte kalan sevdan, gelecek olmasın bana artık..!
Taht yakar bahtsız kalırım, olurda çıka gelirsen bir an'lık,
Ne olur, çık artık vuslat kokan şu mazimde,
Sana olan sevdam nefrete dönüşmesin artık...

"Ben dediğim, benim bendim", kaybetmiştim kendimi,
Daşlara vura vura şimdi buldum ben kendimi,
Ne fırtınalar koptu limanlarımda, bunu ben bilirim, biliyormusun?,
Gelme artık ne olur, fırtınalar sensiz kopsun...

Şimdi bahçem gülsüz veya gülüm solmuş bilmem..!,
Hayat batar dikenleriyle, olmuşum bir "garib'em"...!,
Kıvranır bir tarafım, uyuşur şeddeli acılarda..!,
Olsun varsın, kopsun fırtınalar sensiz bu diyarlarda..!

Lütfen bir haber gelmesin senden, iyi veya kötü..!,
Sana birşey olmasın, sonra fena olurum, sonrası çok kötü..!,
İyiliğin sana kalsın, yinede kal sağlıcakla..,
Hayat devam ediyor acımasızca "her halde" hem sana hem de bana...